Als tweede blok de kansengelijkheid.
We wonen in een prachtige omgeving, we hebben de publieke ruimte dik in orde en we hebben plannen om het allemaal nog mooier te maken door bijvoorbeeld het project tussen kasteel en Wijchens meer.
Als ik met mensen spreek van buiten Wijchen, dan hoor ik eigenlijk alleen maar lof. En dat snap ik. En met trots vertel ik mensen dat ik in Wijchen woon.
Maar deze trots is maar één kant van de medaille. als ik de medaille omdraai, dan zie ik toch wat vlekken die we moeten oppoetsen. Want van buiten ziet Wijchen er dan wel prachtig uit, kijken we achter de voordeur, dan zien we toch veel leed.
Mensen die het serieus moeilijk hebben met het aan elkaar knopen van de eindjes. Die met moeite rond kunnen komen en met moeite het hele gezin kunnen voeden. En vaak zien we dat kinderen daar uiteindelijk de dupe van zijn. Kinderen die niet naar kinderfeestjes mogen omdat de ouders geen geld hebben voor een cadeau. Geen geld hebben voor sport of een andere hobby. Deze kinderen groeien niet op in een zorgeloze wereld waardoor ze later kansen durven te pakken. Deze kinderen worden opgevoed met het beeld dat voor hen geen plek is tussen alle andere kinderen. Wij willen dat alle kinderen dezelfde kansen krijgen. Daarom dienen wij een motie in om de kindregeling te verruimen. Niet zodat alle kinderen straks nikes kunnen dragen, maar om te zorgen dat ze volledig deel kunnen nemen aan het sociale leven in Wijchen.
Daarnaast dienen wij samen met de PvdA een motie in om ervoor te zorgen dat mensen die recht hebben op een toeslag deze makkelijker kunnen vinden.