Rotterdammers toonden strijdbaarheid in coronatijd
De afgelopen collegeperiode is er een die gekenmerkt werd door veerkracht, doorzettingsvermogen en reflectie. Dat er halverwege deze periode een pandemie de wereld en onze stad op z’n kop zou zetten, verwachtte vrijwel niemand. Er is al veel gesproken over het leed van de zieken en de gevolgen van de lock-downs. Dat zal ik hier niet herhalen.
Toch wil ik wel iets zeggen over wat de coronacrisis ons geleerd heeft, ondanks alle psychologische en economische schade. We zijn bijvoorbeeld onze buitenruimte veel meer gaan waarderen. We hebben gezien hoe belangrijk het persoonlijk contact is. Een stad heeft ontmoetingsplekken nodig. Plekken die uitnodigend zijn, voor alle Rotterdammers. Of het nu de horeca is, bankjes in het park, een skateplein, evenementen of winkelstraten zijn. Ontmoeting is van wezenlijk belang voor ons welzijn.
Maar bewustwording is niet het enige wat we hebben ervaren de afgelopen tijd. Ongekend veel Rotterdammers toonde strijdbaarheid en keken naar elkaar om. Maatschappelijke initiatieven schoten als paddestoelen uit de grond en lieten zien dat verbinding – in plaats van uitsluiting – in deze stad de boventoon voert. Studenten die bellen met ouderen om eenzaamheid te bestrijden, mensen die boodschappen komen bezorgen en corona-proof vermaak.