Bijna 35 jaar geleden ben ik geboren in het mooie Twente. Na mijn middelbare school wilde ik de wereld leren kennen, studeren en genieten van stadse studentenleven. En ik koos voor Leiden. Ik kon toen niet vermoeden dat ik hier nu nooit meer weg zou willen.
Ik heb in Leiden de kans gekregen om te worden wie ik nu ben. Ik heb hier kunnen studeren, kunnen wonen, werken en ik heb een fantastisch leuke theatergroep gevonden waar ik menig avond mee doorbreng. Maar ondanks al die theatrale lessen heb ik het Leidse accent nooit geleerd, en die Twentse tongval is juist gebleven.
Pas afgelopen jaar heb ik besloten dat ik mij kandidaat wilde stellen voor de gemeenteraad. De stad ligt er fantastisch bij, maar ik zie dat de verschillen in de stad ook heel groot kunnen zijn. Vanuit mijn vrijwilligerswerk begeleid ik jongeren die moeilijker mee kunnen doen, die niet de steun vanuit huis hebben die andere kinderen wel hebben, en die deze steun juist zo nodig hebben. Die jongeren zou ik graag meer hulp willen bieden.
Ook op andere gebieden is er ongelijkheid. Vrienden van mij zouden graag een huis kopen, maar hebben in de stad geen kans. Ook is onbewust een ongelijkheid in behandeling door de overheid. Omdat niet iedereen weet wat hun mogelijkheden zijn, wat hun rechten zijn en wat er nu precies in de brieven staat die ze krijgen.
Ik wil graag mijn bijdrage leveren aan het verkleinen van de ongelijkheid van kansen en mogelijkheden.