Luc Bool: Ik kan slecht tegen mensen die niet integer zijn.

Graag laten we de persoon achter de politicus zien. Rogier Verkroost interviewt Luc Bool over wat hem drijft. Wie ze nog meer is dan enkel een burgerlid in Kaag en Braassem. En wat er allemaal moet gebeuren in zijn gemeente.

Hoe kwam je ooit bij D66 terecht?

Ik propageer altijd naar iedereen die ik ken dat je in een democratisch land lid moet zijn van een politieke partij. Dit om een steentje bij te dragen. Ik ben dus al heel lang lid van D66. Wel eventjes weg geweest, omdat ik uitgeschreven was,omdat ik mijn contributie vergat te betalen.
D66 is de partij die bij me past. Ik ben vrij pragmatisch en niet heel uitgesproken links of rechts. Dus ik zou niet zo goed thuis horen bij partijen met een sterk ideologisch profiel zoals socialisme, klassiek liberalisme of de confessionele politiek. Voor ieder probleem bestaat een oplossing. Maar wanneer je erg vasthoudt aan een ideologische koers, dan leidt dat naarmijn idee niet altijd tot de beste oplossing.

Ik woonde tot een paar jaar geleden in Rijswijk. Daar deed ik zo nu en dan wat hand- en spandiensten voor D66. Toen ik in Roelofarendsveen kwam wonen, wilde ik wat actiever worden. Bij een nieuwjaarsborrel werd ik gevraagd om burgercommissielid te worden. En dat wilde ik graag voor de partij doen.

Wie is Luc in zijn privéleven?

Ik heb een vrij zorgeloos leven. Ik heb bewust gekozen voor de publieke sector omdat ik daarmeer toegevoegde waarde zie dan in de private sector. Ik heb voor diverse ministeries gewerkt. De rode draad is daarbij Europa, want ik heb Europees recht gestudeerd. Ik heb twee keer in Brussel gewerkt. Op dit moment werk ik voor de Douane, maar mijn pensioen is in zicht.

Ik heb drie kinderen en ben ook al opa van drie kleinkinderen, en een vierde is op komst. Vijf jaar geleden ben ik weduwnaar geworden, maar intussen heb ik een leuke nieuwe vriendin leren kennen, die in Woerden woonde. Samen wilden we een huis kopen aan het water. Na in meerdere plaatsen te hebben gekeken, vonden we een mooi huis in Roelofarendsveen. Ik houd van watersport, dus een ideale plek om te wonen.

En ik heb een hobby als wijnimporteur. Dat begon ooit met een vakantie in Italië met een paar vrienden. We bezochten alle wijnboerderijen in de regio en maakten een database. Samen met een vriend wilde ik een handel opzetten, maar hij haakte af. Toen ben ik maar alleen begonnen. Ik importeer wijnen uit Italië, Spanje en Portugal en verkoop die vooral aan particulieren. Wanneer ik met pensioen ben, wil ik er nogmeer tijd en energie in gaan steken.

Wie in de politiek zie jij als voorbeeld?

Ik ben niet iemand die erg met politici wegloopt. Maar ik vond Jan Terlouw en ook Hans van Mierlo aansprekende figuren die me gemotiveerd hebben. Ze hadden een solide en doordachte vorm van politiek bedrijven. Niet steeds het conflict opzoeken. Toonbeelden van democratie.

Welk boek kun je iedereen aanraden?

Ik lees niet zo heel veel. Maar Zen and the Art of Motorcycle Maintenance van Robert M. Pirsig is een goede. Het gaat niet over onderhoud aan motorfietsen, kan ik verklappen. Het is een boek dat filosofisch zeer diep graaft en het duurt lang om het uit te lezen. Het is zo’n boek dat je er vaker bij pakt, omdat je het pas na meerdere keren lezen helemaal begrijpt.

Waarin wijk jij af van de norm?

Ik hecht heel veel waarde aan eerlijkheid. En niet iedereen is dat. Maar al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. Ik kan slecht tegen mensen die niet integer zijn. Dan krijg ik een rode waas voor mijn ogen en ik ben wel een paar keer tot het gaatje gegaan om het recht te laten zegevieren. Ik ben erg normatief van aard. Zo kon ik mij in Rijswijk ook altijd ergeren dat niemand zich aan de maximumsnelheid in de straat hield. Daar heb ik nog een stuk over geschreven toen.

Ik ben ook iemand die vrienden heeft van alle leeftijden en niet enkel mijn eigen leeftijd. Dat heb ik van mijn vader. Toen die 90 werd, waren er vrienden van 90, maar ook van 25. Ik heb dus ook vrienden van 30. Uit mijn hele loopbaan heb ik vrienden overgehouden. Als ik met pensioen ga, nodig ik ze allemaal uit om het te vieren.

Wat is het grootste probleem in Kaag en Braassem?

De wijze waarop de bevolkingsgroei in onze bestaande infrastructuur kan passen. Daar komen verkeer, woningbouw, onderwijs, veiligheid en integratie van nieuwe bewoners samen. De uitdaging is hoe je dat uiteindelijk in de praktijk kan brengen.

Wat zou je nog willen bereiken in de politiek?

Ik wacht nog op een telefoontje van Jetten om de staatssecretaris van Douane te worden. Ik ken Hans Vijlbrief nog van vroeger en heb met hem samengewerkt. Dus hij mag me altijd noemen.

Maar even serieus. Dat soort ambities heb ik totaal niet. Ik ga ook bewust op een onverkiesbare plek staan. Ik ben vaak in het buitenland en dat kan niet als je volledig raadslid bent. Ik blijf graag kleinschalig meedoen om zo een steentje bij tedragen.