Maar eerst even terug. Hier een ode aan de vorige stadsdichter. Want wat heeft Ellis van Atten haar best gedaan! Ze was niet alleen dichter, ze was ambassadeur van de poëzie. Ze liet anderen op toegankelijke wijze zien dat gedichten schrijven niet alleen voor intellectuelen is. Dat je al poëzie krijgt door lukraak woorden achter elkaar te zetten. Ze liet zien dat poëzie niet alleen vóór iedereen is, maar ook ván iedereen. Iedere keer weer, met tomeloze energie.
En nu is het na de verdieping tijd voor de verbreding. Want nog steeds heeft poëzie een wat stoffig imago. Jongeren lezen weinig, laat staan poëzie (bij mij in de kast houdt het wat dichtbundels ook niet over). Om ook hun te bereiken, heb je dus andere vormen van gedichten nodig. Het is daarom schitterend dat de gemeente van een nood een deugd gemaakt heeft door in de tweede vacature ook spoken word-performers en rappers uit te nodigen te solliciteren. En geheel terecht: spoken word en rap zijn in de kern niet anders dan poëzie. Via een melodie of theatrale voordracht worden gewogen stukjes tekst op aantrekkelijke wijze gepresenteerd. Ideaal voor een functie die in de schijnwerpers staat!
Ook de nieuwe stadsdichters Reinier Fosch en Lisa van Tongeren zijn ambassadeurs van de taal. Of het nou in de Bieb is of in samenwerking met jongeren of kunstenaars, ook zij zullen laten zien dat iedereen kan dichten. Al is het alleen maar dat die jongen die in zijn slaapkamer zijn eigen raps maakt, ziet dat je daar ook de mooie titel ‘stadsdichter’ mee kan bemachtigen. Dat we hier niet spreken van hoge en lage cultuur, maar gewoon van cultuur, van het uiten van gedachten en emoties op ritme. Ik ben benieuwd naar wat hun termijn onze gemeente allemaal zal brengen.
Stadsdichters met modern elan
Het is gelukt! Zaanstad heeft weer mensen die ons op creatieve wijze spiegelen, van commentaar voorzien en een podium bieden. Mensen die laten zien dat de gemeente bruist, dat het overal krioelt, dat de gemeente elke dag weer vol staat van leven, van initiatieven.