Je moet ‘weten dat je niets weet’. Dat is de kern van wat Socrates ons voorhoudt. „Als je een socratisch gesprek voert, ben je een instrument van de wijsheid – niet meer dan dat. Je stelt vragen en je luistert zorgvuldig: je eigen denken, je oordeel en je empathie stel je uit.
Als Socrates zeventig jaar is, wordt hij beschuldigd van goddeloosheid en het bederven van de jeugd, waarop hij ter dood veroordeeld wordt. Dat is ook het beginpunt van de voorstelling. Willem Ploum’s vertolking van Socrates is spannend vanaf de start tot en met het einde – als de kaars wordt gedoofd, ook al weten we de afloop al. Na afloop ‘filosoferen’ we nog wat en vertelt Willem Ploum over de context en vooral de schrijver van deze monoloog, Bruno vanden Broucke, winnaar van de Louis d’Or toneelprijs in 2018.