D66 is altijd tegen bouwen in het groen geweest. Eenmaal opgeofferd groen komt namelijk nooit meer terug. Een groene omgeving is belangrijk voor het opvangen van de gevolgen klimaatverandering en natuur biedt rust en ruimte. Voor zowel mens als dier. En veel inwoners wonen graag in Landsmeer, juist vanwege dat groen. In het verslag van het participatietraject lezen we dan ook dat volgens de respondenten het oer-Hollandse groene landschap vooral gekoesterd moet worden. Doe dat dan ook!
Tegelijkertijd staat in hetzelfde participatieverslag dat een overgroot deel van de respondenten (die, gelet op het aantal reacties, representatief zijn voor de inwoners van de gemeente) de voorkeur heeft voor woningbouw in de nu nog groene entree van Landsmeer. Een blinde kan zien dan hiermee een levensgroot dilemma is geboren voor de fractie. We kunnen de behoefte van de inwoners en de noodzaak voor woningbouw niet zomaar opzijzetten.
Maar dat groen dan? De natuur kan niet praten en die stem is dus niet meegenomen in het participatietraject. Moeten wij daar dan niet voor opkomen? En hoe realistisch is het überhaupt om op die plek (betaalbaar!) te bouwen? We hebben daar namelijk te maken met uitstoot van de snelweg, ligt het dichtbij de hoogspanningsmasten en tegenover de BP.
Het is een discussie die al jaren speelt en een telkens terugkerend verkiezingsitem. Moeten we dat taboe dan nu toch maar eens doorbreken en kijken of en welke mogelijkheden er überhaupt zijn? De uitkomst is naar onze verwachting dat er niets of nauwelijks (betaalbaars) mogelijk is. Of de uitkomst is dat er wel een (kleine betaalbare) woningwijk kan komen die voorziet in de o-zo-grote behoefte daaraan. Is dat laatste het geval, zullen we daar als D66 zeker voorwaarden aan verbinden zoals dat het géén goudkust wordt, het verlies aan natuur wordt gecompenseerd, de wijk klimaat-adaptief wordt opgezet en dat het dan ook echt hierbij blijft. De grens ligt bij het fietspad en daarna zullen we misschien toch echt moeten vaststellen dat de gemeente volgebouwd is