De bijdrage van Ilhan Tekir
In aanloop naar deze bespreking van het coalitieakkoord moest ik denken aan een recente uitspraak van Jan Terlouw in het AD. Zoals u weet heeft Jan Terlouw inmiddels aardig wat gevleugelde uitspraken, en daar past deze in mijn beleving ook wel bij. Hij constateert: politici zijn meer managers geworden dan leiders die zeggen waar het heen moet. Met name dat laatste, “zeggen waar het heen moet”, spreekt de fractie van D66 zeer aan. Het coalitieakkoord zou bij uitstek duidelijk moeten maken waar het heen gaat met Gorinchem. Daar is ook alle reden toe. We worden immers geteisterd door een stapeling van crises – in meervoud: de inflatiecrisis, de energiecrisis, de wooncrisis. Crises die de samenleving niet alleen in de portemonnee raken, maar ook uitdagen om een leefbare stad voor de volgende generaties na te laten.
Het gaat hier dus om vrij fundamentele keuzes die we niet vooruit kunnen schuiven. De inflatie is nú torenhoog. De energiearmoede is nú dagelijkse praktijk. En het woningtekort jaagt nú mensen weg uit Gorinchem. Met deze stapeling van crises, is het niet uit te leggen dat het coalitieakkoord op hoofdlijnen blijft en onvoldoende perspectief biedt. Er liggen cruciale vragen op tafel, die wij – bestuurders van deze stad – moeten beantwoorden.