Interview met Koen Verwoerd

Graag laten we de persoon achter de politicus zien. Rogier Verkroost interviewt Koen Verwoerd over wat hem drijft. Wie hij nog meer is dan enkel een raadslid in Alphen aan den Rijn. En wat er allemaal moet gebeuren in zijn gemeente.

Hoe kwam je ooit bij D66 terecht?

Dat was in de tijd dat Alexander Pechtold en Geert Wilders de grote tegenpolen van elkaar werden in de landelijke politiek. Wilders was in opkomst en ik had een negatief gevoel over het type politiek dat hij bedreef. Ik wilde iets doen om tegenwicht te bieden en om inclusieve, democratische politiek te steunen. Daarom werd ik lid van D66, eigenlijk vooral om het te steunen.

Toen werd ik ineens benaderd door iemand van de lokale afdeling of ik mee wilde doen. Ik had er eigenlijk totaal niet bij stil gestaan dat D66 ook actief is in gemeenten. Maar ik werd enthousiast en kwam in het lokale bestuur. Daar heb ik me bezig gehouden met campagnes. In 2014 was ik ook coördinator voor de campagne voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Maar mijn hart ligt toch meer bij de politieke inhoud dan bij de organisatie van de afdeling. Toen ben ik aangeschoven bij de fractie. Al snel werd ik benoemd tot commissielid. En sinds de vorige verkiezingen zit ik in de gemeenteraad.

Wie is Koen in zijn privéleven?

Ik werd ooit geboren in Gouda en groeide op in Nieuwkoop. Maar na mijn afstuderen ben in Alphen aan den Rijn komen wonen.
Ik werk in het dagelijkse leven bij de Rechtspraak als domeinarchitect. Ik houd me daarbij bezig met het vormgeven van de informatievoorziening voor de rechtbanken en gerechtshoven in Nederland.

Heel veel vrije tijd heb ik niet gezien mijn werk plus mijn raadswerk. Maar ik maak graag tijd om te wandelen, te hardlopen en te tennissen.. Maar mijn grootste passie is wel het maken van reizen. Ik probeer zoveel mogelijk van de wereld te zien. Onlangs was ik nog op reis in centraal Azië. In hoeveel landen ik intussen geweest ben weet ik al lang niet meer.

Wie in de politiek zie jij als voorbeeld?

Dan denk ik meteen aan onze eigen Hans Vijlbrief. Hij zoekt zonder al teveel ego de verbinding met anderen. En durft ook gewoon duidelijke standpunten in te nemen, ook al zijn anderen het er niet mee eens. Binnen D66 was natuurlijk ook Hans van Mierlo iemand die ik bewonder. Als een van de mannen van het eerste uur die een eigen verhaal durfde te vertellen.
Internationaal heb ik dat met Barack Obama. Hij had een zeer inclusieve houding en durfde grote verhalen te brengen aan de wereld.

Welk boek kun je iedereen aanraden?

Naast de al eerder genoemde hobby’s ben ik ook een fervent lezer. Ik ben een groot liefhebber van de uit Zuid-Afrika afkomstige John Maxwell Coetzee. Hij heeft vele goede boeken, maar als ik er een moet noemen is het wel “Wachten op de barbaren” (1980). Het gaat over een stadje ergens aan de grens van een fictief land. De inwoners zijn enorm bang voor de barbaren die in de woestijn wonen, hoewel ze die nooit gezien hebben. Uiteindelijk blijkt dat de angst voor de barbaren ze brengt tot daden die erger zijn dan wat de barbaren ooit zelf doen.

Waarin wijk jij af van de norm?

Ik zie mezelf als iemand met een stevig gevoel voor normen en waarden. Ik probeer altijd na te denken waarom ik nou vind wat ik vind. En of dat in lijn is met de normen en waarden die ik als basis heb.

In de politiek botst dat wel eens. Je zal in eerste instantie met je fractie op een lijn moeten komen. Maar eigenlijk levert dit vrijwel altijd een vruchtbare discussie op die tot een gedeeld standpunt leidt. Maar om iets te realiseren en om meerderheden te krijgen zul je moeten wheelen en dealen. Als je het morgen beter wilt maken dan vandaag dan moet je uitzoeken wat haalbaar is.
Daarbij komt ook kijken dat de werkelijkheid vaak complex is en er geen eenduidig antwoord is wat nu het goede is. Het is geen wiskundige som. Kies je voor het ene dan kan het nadelig zijn voor het ander. Dan moet je in het grote belang pijnlijke keuzes maken.

Wat is het grootste probleem in Alphen aan den Rijn?

Er is niet een groot probleem. Maar op het gebied waar ik veel mee bezig ben, dat is duurzaamheid en groen, daar zijn wel wat uitdagingen. We wekken als gemeente niet genoeg duurzame energie op en we hebben problemen met netcongestie, waardoor dat lastig van de grond komt.
We hebben ook een stevige opgave met hoe we optimaal de ruimte kunnen verdelen. We willen een hele hoop op een zeer beperkte ruimte. Woningbouw, energie, landbouw en ook nog voldoende groen. Die puzzel is om dat allemaal te doen passen dat is denk ik het grootste vraagstuk voor de komende jaren.

Wat zou je nog willen bereiken in je functie?

Dat we de zero emissie zone waarover we bezig zijn ook echt gaan invoeren. En dat we aan de slag kunnen met grootschalig opwekken van duurzame energie in onze gemeente.

Daarnaast wil ik kijken we alle stakeholders in de gemeente kunnen laten participeren in de besluitvorming. Aan de voorkant en dus niet als de plannen er al liggen. Ik zou graag willen dat we constructief met elkaar in overleg blijven. Niet iedereen hoeft het eens te worden, maar er zal sprake moeten zijn van een respectvolle dialoog.