De rechten van asielzoekers liggen vast in internationale verdragen en Europese afspraken waar Nederland zich strikt aan dient te houden. Sterker nog, Nederland heeft de plicht om mensen op de vlucht fatsoenlijk op te vangen. Artikel 14 (1) van de Universele Verklaring luidt: ‘Een ieder heeft het recht in andere landen asiel te vragen en te genieten tegen vervolging’. In het huidige internationaal recht mogen staten naar eigen inzicht asiel verlenen aan vluchtelingen op eigen grondgebied. Aansluitend ligt de verantwoordelijkheid om een goed asielbeleid in te richten voornamelijk – vooralsnog – dan ook bij Nederland.
In Nederland vinden er op meerdere niveaus discussies plaats omtrent het te voeren asielbeleid. Deze discussie wordt gekenmerkt door onderling conflict, holle frasen, halve waarheden en gevaarlijke framing, maar ook door inlevingsvermogen, gastvrijheid, objectieve observaties en vooral de wilskracht om de huidige situatie in zo goed mogelijke banen te geleiden.
Om het politiek debat van een gegronde visie te voorzien moet er niet alleen maar gedacht worden in het opleggen van beperkingen (versoberen) aan de komst en opvang van asielzoekers, maar juist ook aan een rechtvaardig en goed door specialisten onderbouwd beleid voor de toekomst. Goede samenwerking is nodig op alle niveaus van de besluitvorming. Daarbij moet er ook worden gedacht aan integratie. Zoals oud-fractievoorzitter Alexander Pechtold zei: “Elke dag dat asielzoekers op hun handen zitten, is een verloren dag”.
Het asielbeleid van Nederland en Europa zal de komende tijd onderhevig zijn aan grote veranderingen. Het is belangrijk om daarvoor draagvlak onder Nederlanders te creëren en tegelijkertijd een humaan en integraal asielbeleid te formeren. Daar willen wij als thema-afdeling een ondersteunende en onderbouwende rol in spelen.
Asielbeleid in Nederland
Het Griekse woord asiel betekent: heiligdom, toevluchtsoord. In het oude Griekenland was het asiel, een tempel of altaar waar vluchtelingen onder bescherming van de godheid stonden en niet onder dwang mocht worden weggehaald. In de huidige wetgeving betekent het (tijdelijke) toestemming tot verblijf in een vreemd land gezien de vervolging in het land van herkomst.