Eindelijk iemand die zegt wat hij denkt, las ik in de krant over de Amerikaanse republikeinse presidentskandidaat Donald Trump. Nederland kende al eerder een dergelijk fenomeen en wel Pim Fortuyn. Hij was een van de eersten die er trots op was dat hij vond dat hij alles mocht zeggen wat hij dacht. De heer Fortuyn pleitte o.a. voor een duidelijk vreemdelingenbeleid. Hij wilde de grenzen dichtgooien en het Vluchtelingenverdrag opzeggen. Trump roept ook van alles over de illegale immigratie. Deze politici lijken erg op elkaar.
Toch is er iets fout met de tendens die de heer Fortuyn eerder inzette. De tendens dat je heden ten dage alles zo maar mag zeggen. Deze verruwing levert immers vooral slachtoffers op.
Ouderavonden
In het onderwijs is het heel normaal geworden dat ouders verhaal komen halen bij de onderwijzer als ze het niet eens zijn met de beslissing van de meester of juffrouw. Tijdens een ouderavond staat de leerling niet centraal, maar de onderwijzer krijgt ervan langs. Apothekersassistenten worden bedreigd, ambulancebroeders worden gehinderd bij hun werk. Handhavers die hun werk alleen kunnen uitvoeren als ze accepteren uitgescholden te worden of erger nog: met geweld worden bedreigd.
Het lijkt er op of de ouders niet met opvoeden bezig zijn, maar met hun eigen ergernissen en met het gelijk willen krijgen. Het zijn slechte voorbeelden voor hun kinderen. Nieuwe uitdagingen aangaan en grenzen verleggen hoort bij opgroeien. Je ziet geregeld dat ouders dat voor hun kind blokkeren en niet aandurven.
Gepamperd door de tijd en zeer beschermd opgevoed levert bij het eerste, het beste functioneringsgesprek, in de grote mensenwereld, vaak grote problemen op. Bij de eerste feedback wordt de inmiddels volwassen geworden medewerker uit het veld geslagen. Niet voorbereid hoe het echte leven er werkelijk uitziet. Niet door de ouders voorbereid op tegenslag.
Intimidatie in de sport
Uit eigen ervaring weet ik dat er binnen de sport steeds meer sprake is van intimidatie. Als een jeugdige speler niet in de selectie wordt gekozen, krijgt de vrijwilliger die daar binnen de vereniging verantwoordelijk voor is, het zwaar te verduren. Per uitgebreide mail, telefonisch of face to face wordt de beslisser door de ouder keihard aangepakt. Het kan zelfs gebeuren dat de vereniging de vrijwilliger dan kwijtraakt. De ouder dreigt in naam van de jeugdige speler met het stoppen van voetballen. De speler heeft in deze geen extra aandacht nodig, misschien de ouder wel.
Gelukkig zijn er uitzonderingen en kinderen die wel in staat zijn bij veranderingen een nieuw sociaal netwerk op te bouwen. Zo vertelde onze dochter het verhaal van ons oudste kleinkind, die met het nieuwe schooljaar naar een andere klas gaat en geen enkel vriendinnetje daarin terug vindt. Zij, onze kleindochter, reageerde daarop: dan maak ik toch gewoon nieuwe vriendjes.
In de lokale politiek zouden we een duidelijk voorbeeld moeten stellen en blijven streven naar een fatsoenlijke raadsvergadering. De tendens om alles maar te kunnen zeggen moeten we achterwege laten. Het accent in het debat moet de inhoud zijn en niet het spelen op de persoon. Wie weet komt de ommekeer vanuit de raad van Vught.
Henk Klösters is sinds 2014 weer raadslid van D66 Vught. Dat was hij ook al van 1994 tot 2006. Professioneel was hij lang werkzaam in de afvalbranche. Verder was en is hij actief in het Vughtse verenigingsleven, nu onder meer als voorzitter van Zwaluw VFC.
