leidende identiteit
Dit gebeurt dan zonder dat specifiek te benoemen. Dan slaat ‘onze inwoners’ op de in IJmuiden geboren en getogen inwoners en dan specifiek die inwoners waarvan de voorouders ook in IJmuiden zijn geboren: ‘De IJmuidenaren’. En worden de in IJmuiden geboren inwoners waarvan de voorouders elders zijn geboren juist niet bedoeld. Zoals bij de discussie over de invulling van een nieuw Huis van de wijk in Zee- en Duinwijk. Of wordt er met ‘ons dorp’ door een deel van de inwoners van dat dorp gemeend te zeggen dat het ‘hun dorp’ is waar zij zeggenschap over hebben, zoals bij de discussie over een mogelijke komst van een AZC in Santpoort-Zuid.
‘Ons’ staat dan voor een leidende identiteit. Een cultuur waar je elkaar in kan herkennen. Het ‘ons kent ons’ gevoel. Iets om te beschermen. Waarmee ook regelmatig de suggestie wordt gewekt dat de betreffende ‘ons’ een meerderheid betreft, waar die andere minderheid niet toe behoort. Dit gebruik van het begrip ‘ons’ heeft me bezig gehouden. Want hoeveel ‘onzen’ zijn er wel niet in ‘onze’ gemeente? Met wie identificeren inwoners zich? Heeft de ene groep meer rechten om te spreken over ‘onze gemeente’ dan de ander? Is de sociale werkelijkheid niet zo dat onze gemeente juist vele minderheden kent? Die allen samen de gemeente Velsen vormen?