Wie is ‘ons’?

Regelmatig wordt er binnen het politieke debat het begrip ‘ons’ gebruikt. Onze inwoners, ons dorp, onze gemeenschap, onze industrie, onze jongeren, onze ouderen. Niets mis mee zolang de duiding van ‘ons’ ook ‘alle’ betekent: Alle inwoners, alle jongeren, alle ouderen en de gehele gemeenschap of het gehele dorp. Echter valt het me op dat ‘ons’ vaker wordt ingezet om een kleinere, specifiekere groep inwoners aan te duiden en daarmee juist andere inwoners buiten te sluiten.

leidende identiteit

Dit gebeurt dan zonder dat specifiek te benoemen. Dan slaat ‘onze inwoners’ op de in IJmuiden geboren en getogen inwoners en dan specifiek die inwoners waarvan de voorouders ook in IJmuiden zijn geboren: ‘De IJmuidenaren’. En worden de in IJmuiden geboren inwoners waarvan de voorouders elders zijn geboren juist niet bedoeld. Zoals bij de discussie over de invulling van een nieuw Huis van de wijk in Zee- en Duinwijk. Of wordt er met ‘ons dorp’ door een deel van de inwoners van dat dorp gemeend te zeggen dat het ‘hun dorp’ is waar zij zeggenschap over hebben, zoals bij de discussie over een mogelijke komst van een AZC in Santpoort-Zuid. 

‘Ons’ staat dan voor een leidende identiteit. Een cultuur waar je elkaar in kan herkennen. Het ‘ons kent ons’ gevoel. Iets om te beschermen. Waarmee ook regelmatig de suggestie wordt gewekt dat de betreffende ‘ons’ een meerderheid betreft, waar die andere minderheid niet toe behoort. Dit gebruik van het begrip ‘ons’ heeft me bezig gehouden. Want hoeveel ‘onzen’ zijn er wel niet in ‘onze’ gemeente? Met wie identificeren inwoners zich? Heeft de ene groep meer rechten om te spreken over ‘onze gemeente’ dan de ander? Is de sociale werkelijkheid niet zo dat onze gemeente juist vele minderheden kent? Die allen samen de gemeente Velsen vormen? 

alle ‘onzen’ meenemen

Ik zou willen pleiten voor een betere duiding van wie er met ‘ons’ wordt bedoeld als hier niet ‘alle’ mee wordt bedoeld. Juist binnen de arena van de politiek. Zo kunnen we voorkomen dat een goed georganiseerde groep inwoners lijkt te spreken namens ‘alle’ terwijl dat niet zo is. En dat we alert blijven of we in ons raadswerk wel alle ‘onzen’ meenemen bij het maken van overwegingen. Ik denk dat hier veel mee te winnen is. Sociale cohesie gaat niet over het samenbrengen van alle inwoners onder een dominante cultuur maar over het erkennen van de verschillen en het leren omgaan en leven naast en met de ander. Als ‘ons’ onder de vele ‘onzen’. Zeker niet makkelijk, maar we kunnen verschillen overbruggen door dit juist te erkennen. Ik zie hierin een mooie gemeenschappelijke opgave waar zowel een nieuw Huis van de Wijk, de nieuwe schouwburg als een duurzame en open AZC een bijdrage aan kunnen leveren.