Raadspraat
De aankondiging van een nieuwe school op islamitische grondslag is het nieuws van de week. Een aanvraag daartoe, geïnitieerd door een groep Gorcumse ouders, is goedgekeurd door de minister van Onderwijs, Cultuur & Wetenschap.
Op zichzelf geen verrassend initiatief, als je bedenkt dat Gorinchem in de top 10 zit van gemeenten met het grootste aandeel moslims: volgens het CBS beschouwt 1 op de 9 Gorcumers zich als moslim. Zij willen hun kinderen het liefst sturen naar een school die goed aansluit bij hun belevingswereld, net zoals andere gelovigen en niet-gelovigen dat kunnen.
Toch houdt het nieuws de gemoederen flink bezig, in ieder geval op de social media. Onderweg naar huis van werk las ik in de bus de online reacties op dit nieuws. En ik schrok daar eerlijk gezegd behoorlijk van. Natuurlijk vindt iedereen er het zijne of hare van. En dat is maar goed ook. Maar de meningen lopen uiteen van “een verrijking voor Gorinchem“ tot “een terroristisch opleidingscentrum”. En als het komt, dan liefst op “de Gazastrook”. Er zit op zijn zachts gezegd een behoorlijke kloof tussen wat men elkaar zoal toewenst.
Zolang in Nederland onderwijsvrijheid geldt, dan geldt die natuurlijk voor iedereen. Maar nog belangrijker is: hoe gaan we met elkaar om als “de ander” gebruik wenst te maken van die rechten? We noemen onszelf, naast onderwijsstad, bij tijd en wijle namelijk ook stad van tolerantie. Zo’n predicaat is een lege huls als we onszelf bij voorbaat al afkeren van de vreemde. En hoe vreemd is die ander, als die in werkelijkheid vaak je buurman, collega of die trainer op de sportclub is?
We komen alleen verder, als we openstaan voor elkaar en elkaar beoordelen op feiten. Daarom denk ik dat de nieuwe school een testcase is. Voor de oprichters; om te laten zien dat kinderen hier leren volwaardig te functioneren en te participeren in de samenleving, vanuit de eigen religieuze achtergrond. En voor de sceptici; om de vooroordelen opzij te schuiven en straks aan te sluiten bij een open dag van de nieuwe school.
Als kind zat ik zowel op een openbare als een katholieke en een islamitische school. Als ik terugdenk aan die tijd, kan ik niet anders dan de mooie herinneringen koesteren op alle drie de scholen. Ik ben geworden wie ik ben. Met dank aan het rijke onderwijsaanbod. En dat gun ik ieder kind.
Ilhan Tekir
Fractievoorzitter D66 Gorinchem