Tempo
Aan deze woorden van Marsman moest ik denken toen ik de Zomernota las. De bedoelingen zijn goed, de richting meestal ook. Maar alles lijkt zich in slow motion te voltrekken.
- Een AZC komt er na 9 of 10 debatten (ja, ik kijk niet alleen naar het college, ook naar de raad). Dat had ook een jaar eerder en na 1 debat gekund.
- In de clustering van sportvelden zat geen vooruitgang, tot de raad ingreep.
- Om de stad leefbaarder te maken, moeten we af van al het blik op straat. Maar we wachten al meer dan drie jaar op een parkeervisie.
- En op ontwikkelingen rond de Kop moeten we steeds maar weer langer wachten.
Traag, trager, traagst.
We blijven maar hangen in de vraag “wat voor stad willen we zijn?” Waarom? We weten allang wat voor stad we willen zijn:
- We willen die leefbare stad zijn, dus veel ruimte voor groen en ontmoeten.
- We willen groeien. Niet groeien om het groeien, maar om voorzieningen te kunnen behouden. En vooral niet te hard, want dat gaat teveel ten koste van ons prachtige buitengebied. En dat we willen behouden.
- We willen de tweedeling in de stad aanpakken door kinderen kansengelijk op te laten groeien.
- We willen voorzieningen spreiden over de stad, zodat in de tijd van vergrijzing voorzieningen bereikbaar blijven.
- We willen een breed cultureel aanbod, omdat we willen genieten en laat cultuur nu typisch iets zijn om van te genieten.
- We weten wat voor werk we willen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
We weten wat voor werk we willen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.