Afscheid raadslid Mariëlle Wijffelaars

Beste voorzitter, college, collega-raadsleden en inwoners van onze gemeente,

Partir c’est mourir un peu. Of in goed Nederlands: weggaan is een beetje sterven. Dat is ook mijn gevoel vanavond. Maar dat was ook steeds vaker mijn gevoel als ik ’s avonds naar het gemeentehuis vertrok en mijn gezin thuis liet.

Ik ben in 2018 raadslid geworden omdat ik me wilde inzetten voor de inwoners van mijn gemeente en vanuit een passie voor politiek. Maar door de jaren heen kregen de voor mij meest belangrijke inwoners van deze gemeente er last van. Steeds vaker vroeg mijn oudste zoon of ik ‘alweer de burgemeester moet helpen’ en steeds vaker keek mijn jongste zoon me met een pruillip na. Dan moet je afwegen wat het belangrijkste is. De keus is dan niet zo moeilijk.

Hoewel… die passie voor politiek is er nog steeds, die heb ik eigenlijk altijd gehad. Toen ik een jaar of 7 was, hingen er aan de lantaarnpalen allemaal verkiezingsposters. Ik vroeg aan mijn moeder waarom die meneren daar hingen en zij legde uit wat verkiezingen waren. Ik knikte en vroeg: ,,Maar waarom zijn er dan geen mevrouwen bij? Dat moet anders.” En eigenlijk is daar in ruim 30 jaar tijd nog veel te weinig in veranderd…

De politiek is leuk, interessant, uitdagend en leerzaam. Maar als je het goed wil doen, is het ook tijdrovend. In combinatie met een baan en een jong gezin is het zwaar. Ik ben van mening dat je je als raadslid 100% in moet zetten, je bent immers gekozen en vertegenwoordigd de inwoners. Zij hebben recht op raadsleden die hun werkzaamheden zo goed mogelijk doen. En dat betekent in gesprek gaan met inwoners, bedrijven en verenigingen, raadsvergaderingen voorbereiden en heel veel lezen. Alles bij elkaar is het bijna een parttime baan. Ik kon dat niet meer combineren. Althans, dat kon wel, maar het ging ten koste van mijzelf en mijn gezin. En dat laatste gaat altijd voor. Ook voor een uit de hand gelopen passie.

De beslissing om daadwerkelijk te stoppen heb ik een tijdje voor me uit geschoven. Ik heb genoten van het raadswerk, de gesprekken met inwoners, de commissies waar ik in zat en van de sfeer in deze raadzaal. Hoewel we het politiek niet altijd eens zijn, is er respect voor elkaar en ruimte voor een grapje tussendoor. Zeer goede en dierbare collega’s, zo zou ik deze raad zeker willen noemen. Maar daar zit ook een keerzijde aan. En als ik dan toch een laatste tip aan mijn collega’s mag geven, dan is het om wat vaker het debat op te zoeken. We bereiden allemaal onze eerste termijn goed voor en houden mooie betogen. Maar luisteren we ook echt naar elkaar? Niet altijd, is mijn conclusie.
En dat is dan ook het advies wat ik graag mee wil geven. Realiseer je dat elke partij in deze raadzaal een achterban heeft. Hoe groot of klein een fractie ook is, iedereen hier is volksvertegenwoordiger. We hebben uiteindelijk allemaal hetzelfde doel: een goede gemeente zijn voor onze inwoners. Luister naar elkaars standpunten, vraag erop door en neem goede ideeën over. Dat komt uiteindelijk ons beleid ten goede.

Voorzitter, er is veel wat ik nog zou willen zeggen, maar ik wil eigenlijk vooral jullie allemaal bedanken. Het college, de ambtenaren, de raadsleden, mijn partij en de inwoners van Boxtel. Dank voor het vertrouwen dat ik van jullie heb gekregen. Dank voor de fijne samenwerking, de adviezen, de leerzame én gezellige momenten. Maar vooral: dank aan mijn gezin dat zij mij de ruimte hebben gegeven mijn passie te kunnen volgen, dat betekent meer voor me dan ze ooit zullen weten.
Ik wens jullie allemaal veel succes, plezier en vooral veel wijsheid. We gaan elkaar zeker zien, in Boxtel of wie weet, over een aantal jaar weer in deze raadzaal. Voor nu zeg ik echter: tot zover, voorzitter.