De laatste week van het jaar is aangebroken. De tijd van terugblikken en nieuwe voornemens. 2023 was mijn eerste volle jaar als bestuurder namens D66 in Oost. Genoeg hoogtepunten en bijzonderheden om te delen; edoch, de gebeurtenissen van de laatste maanden overstemmen toch ieder gevoel van euforie.
De barbaarse pogrom van 7 oktober en de vreselijke oorlog die daarop volgde, leidden tot veel emoties, ook in de straten van Amsterdam Oost. Zoals Joodse buurtgenoten, die zich steeds minder veilig voelen door het toenemend antisemitisme; terwijl veel anderen zichzelf herkennen en zich verbonden voelen met de inwoners van Gaza en uiting geven aan hun gevoelens van onrecht en onmacht. Ik ben trots op het werk van onze ambtenaren en onze partners in de wijken die onder de vlag van Draaiboek Vrede doordringen tot in de haarvaten van ons stadsdeel en zorgen dat iedereen zich gehoord en gezien voelt. En er op die manier voor zorgen dat escalatie en onrust in onze wijken zoveel mogelijk voorkomen kunnen worden.
Daarna volgde in november de verkiezingen voor de Tweede Kamer. Het is natuurlijk jammer dat na een geweldige campagne, aangevoerd door Rob Jetten, die 10e zetel net niet gehaald werd en het is zeker ook jammer dat ´onze´ Lisa van Ginneken (zij woont in Oost, red.) niet door voorkeursstemmen terugkeert in de kamer. Maar echt schokkend is natuurlijk de grote winst van conservatief en populistisch rechts. Meer dan ooit moeten wij daarom nu ons D66-geluid laten klinken:
Het geluid van de nuance; waarbij er ruimte is voor de argumenten en emoties van de één en die van de ander.
Het geluid van de inhoud; waarbij wij ons niet laten leiden door de onderbuik of de emotie van hen die het hardst roepen, maar vanuit inhoudelijke argumenten ons verhaal opbouwen en dat durven uit te dragen.
Het geluid van het individu. Want onze samenleving bestaat niet uit groepen die tegenover elkaar staan, maar is een bonte verzameling van individuen, ieder uniek en ieder gelijkwaardig.
En natuurlijk ben ik als D66-er altijd hoopvol richting de toekomst. Dus kijk ik vol vertrouwen uit naar het nieuwe jaar. Een jaar waarin we, als afsluiting van het herdenkingsjaar Slavernijverleden, beginnen met een grote opknapbeurt van de omgeving van het Slavernijmonument in het Oosterpark; een jaar waarin Pride Oost nog groter en diverser en op meer plekken zal zijn; een jaar waarin in Oost weer veel nieuwe huizen zullen worden gebouwd; een jaar waarin we Hogeschool InHolland zullen verwelkomen in de Sluisbuurt; een jaar waarin de Zeehavendagen zullen neerstrijken in het Oostelijk Havengebied. Daarnaast vieren we 100 jaar Betondorp en beginnen we met festiviteiten voor Amsterdam 750. Kortom, er is genoeg om naar uit te kijken.
Ik wens je daarom van harte een bruisend 2024!
Eindejaarsblog: op naar het nieuwe jaar