Column: De opkomst van de Indische Buurt

Onlangs vierden we met een mooi gezelschap van betrokken bewoners, oud-bestuurdersenvertegenwoordigers van woningcorporaties het einde van een bijzondere periode. Een periode van het succesvol samenwerken aan de verbetering van de Indische Buurt. 

Bijna twintig jaar geleden zetten we als stadsdeel een handtekening onder een convenant met drie woningcorporaties:Ymere, Eigen Haard en Rochdale. De Indische Buurt lag er begin deze eeuw niet goed bij. Het was een wijk waar je niet kwam als je er niet echt moest zijn. De woningen waren in matige staat, de openbare ruimte was een rommeltje. En er gebeurde genoeg zaken die het daglicht niet konden verdragen. Vaak onzichtbaar, maar soms ook gewoon zichtbaar. Met het convenant beloofden we samen de schouders eronder te zetten en de Indische Buurt te verbeteren. Met het adagium “huisje klaar, straatje klaar” gingen de corporaties aan de slag met het verbeteren van de woningen. En het stadsdeel zorgde tegelijk voor betere straten en fraaie pleinen. Een gedeelte van de sociale huurwoningen mocht verkocht worden, waardoor er andere bewoners in de buurt kwamen en de woningcorporaties ook de middelen kregen om te investeren. We maakten harde afspraken over gebouwen die voor de buurt van belang zijn, denk aan buurthuizen zoals de Meevaart. Er kwam fraaie nieuwbouw, zoals de Borneohof aan het Javaplein, en nieuwe organisaties, zoals Studio/K, die ook weer nieuwe bezoekers de wijk in trokken.

Maar al die stenen in gebouwen en op straat moesten ook samenkomen. Hier speelden de bewoners een grote rol: zij vormden het sociale cement tussen die nieuwe stenen. Nadat het de actieve bewoners duidelijk was dat het ons, stadsdeel en corporaties, menens was, groeide het vertrouwen om mee te doen. En dat gebeurde massaal. Van schaakschool tot buurtbegroting. Van Supersintmaarten tot het beheer van buurthuizen. De bewoners van de Indische Buurt namen het heft in eigen hand en zorgden ervoor dat het een warme en menselijke buurt werd.

Nu zijn we twintig jaar later. Het project dat toen begon is nu officieel afgerond. De Indische Buurt is niet langer een Vogelaarwijk, een krachtwijk of probleemwijk, maar is nu een dynamische, leuke Amsterdamse buurt. Nooit saai, altijd met energie. De Indische Buurt gaat nu verder zonder extra aandacht, zonder extra hulp, op eigen kracht. Een bijzonder tijdperk is afgesloten, een mooie toekomst ligt in het verschiet. De bewoners, jong en oud, die betrokken zijn bij hun Indische Buurt, zijn hier zelf grotendeels verantwoordelijk voor. Zij verdienen dan ook een groot compliment.

Deze column is eerder verschenen op https://oost-online.nl/dwars-online/

Jan-Bert Vroege
Dagelijks Bestuur (D66)
Stadsdeel Oost