Sociaal domein voor gelijke kansen

D66 zet in op gelijke kansen om mee te doen in de samenleving, op basis van ieders talenten en mogelijkheden, zowel economisch als sociaal. In het sociaal domein stimuleren we actief zelfredzaamheid en samenredzaamheid van bewoners onderling.

Jeugdzorg

Het is moeilijk de kosten van de jeugdzorg te beheersen. Wanneer er eenmaal een indicatie voor jeugdzorg is gegeven, moet deze vorm van zorg worden gegeven en zijn de kosten moeilijk te beperken. De financiële risico’s zijn groot bij de zogenoemde zwaardere jeugdzorg. Daarnaast is de impact van zwaardere jeugdzorg voor het kind en de omgeving bijzonder groot. Het is van belang dat de gemeente Terneuzen alles in het werk stelt om een zware indicatie met beleidsmatige middelen voorkomen kan worden.
 
Verder staat onze jeugdzorg onder druk. De jeugdhulpverleners zijn veel tijd kwijt aan administratie en verantwoording en de wachtlijsten worden lang.

Onze aanpak

  • Regionaal denken en samenwerken. We willen dat de hulpverleners zoveel mogelijk tijd hebben voor onze jongeren. Zodra ze in contact komen met een jongere begint de hulpverlening. In de jeugdzorg moeten we regionaal denken en samenwerken met omliggende gemeentes.
  • Investeren in jongeren- en opbouwwerk. Onze jongerenwerkers kennen de jongeren en hun situatie. Zij kunnen snel dreigende problemen herkennen en proberen de jongeren erbij te helpen. Daarom willen we méér investeren in jongeren- en opbouwwerk in Terneuzen.

Wet Maatschappelijke Ondersteuning

De Wet Maatschappelijke ondersteuning (WMO) is erop gericht dat iedereen, ongeacht beperkingen, mee kan doen in de samenleving. Nu ouderen – ook met beperkingen – langer in hun eigen woning blijven wonen, zal er meer beroep worden gedaan op hulp van derden. Informele hulp, zoals mantelzorg, is belangrijk, maar niet altijd voldoende. Naast het bieden van professionele zorg vindt D66 het belangrijk om de betrokkenheid van ouderen te behouden en te vergroten. Ook zal er aandacht moeten zijn voor de manier waarop ouderen maatschappelijk betrokken kunnen blijven of weer worden. Daarbij is eenzaamheid een belangrijk aandachtspunt. Goede doelgroepgerichte voorlichting is belangrijk: als men niet met de mogelijkheden bekend is, zal men de weg erheen niet vinden. 

Onze aanpak

  • Sociale netwerken. Meer inzetten op het versterken van sociale netwerken en kleine maatschappelijke activiteiten.
  • Buurt- en contactcentra. Het op veel plekken beschikbaar stellen van buurt-contactcentra, waar mensen elkaar ontmoeten.
  • Nadruk op preventie. De ongelijkheid in levensverwachting bij de inwoners onderling is te groot; dit wordt onder meer veroorzaakt door een verschil in kansen om gezonder te leven. Daarom zetten we in op programma’s die armoede, alcoholgebruik, roken en ongezond eten verminderen.

Perspectief op werk

Werk geeft het leven kleur en ritme. Het biedt voldoening omdat het een bijdrage levert aan de maatschappij. En het biedt levensplezier en zekerheid. De gemeente Terneuzen moet zich dan ook richten op het scheppen van banen op alle niveaus. Wie in de bijstand belandt, moeten we helpen om aan werk te komen. Ook als dat een extra uitdaging is door een gebrek aan opleiding of een arbeidsbeperking. Voor wie werk geen haalbare optie is, helpt de gemeente toch mee te doen. Regelgeving mag het pad naar betaald of onbetaald werk niet in de weg staan.

Onze aanpak

  • Bijverdienen met behoud van uitkering. Het moet mogelijk worden om vanuit de bijstand in te stromen naar regulier werk, indien men eerst in de gelegenheid wordt gesteld om een vastgesteld maximumbedrag te verdienen met behoud van uitkering, door een vastgesteld aantal minimumuren per week te werken.
  • Realistische verplichtingen in te stellen voor mensen die in de bijstand zitten. Voor bijstandsgerechtigden én de maatschappij zinvolle tijdsinvulling mogelijk maken met bijvoorbeeld vrijwilligerswerk.
  • De menselijke maat toe te passen bij wat iemand in de bijstand als gift mag ontvangen, zodat familie/vrienden kunnen bijstaan.
  • Een persoonsgerichte aanpak. We willen een persoonsgerichtere werkwijze om de rechtmatigheid van uitkeringen vast te stellen. Die moet uitgaan van vertrouwen in plaats van wantrouwen. We gaan kritisch kijken naar het nut van algoritmes. Daarnaast willen we de administratieve belasting zoveel mogelijk beperken.