Daniël Muller

Ik ben 51 jaar oud, geboren in Bovenkerk en woon inmiddels twaalf jaar met veel plezier in Gemonde. Ik leef graag in het dorp: de warmte, de natuur, de rust en de manier waarop mensen naar elkaar omkijken, dat past bij mij. Ik woon in een heerlijk buurtje, omringd door mensen die elkaar kennen en waar je je snel thuis voelt. De dorpscultuur is waardevol, en die mogen we koesteren.

Ik gun iedereen in onze gemeente dat zij goed voor zichzelf kunnen zorgen én, waar het kan, ook voor elkaar. Een samenleving waarin we elkaar opzoeken als het gezellig is, maar vooral ook klaarstaan als het even tegenzit. Dat vraagt niet alleen voorzieningen, maar ook respect voor verschillen en ruimte om jezelf te mogen zijn.
Daar zet ik mij graag voor in. Uiteindelijk moeten we het samen doen, met oog voor elkaar en met oplossingen die écht werken.

Onze gemeente heeft veel om trots op te zijn: een bruisend verenigingsleven, mooie ontmoetingsplekken en een sterke sociale samenhang.

Maar ik zie ook zorgen. Het aantal jongeren dat jeugdzorg ontvangt is inmiddels 1 op de 10. In mijn werk zie ik te vaak dat jongeren een diagnose krijgen die soms meer met commerciële prikkels te maken heeft dan met echte problemen. Dat raakt me, onze jeugd verdient beter.

We kunnen veel winnen door organisaties beter te laten samenwerken en door sterker in te zetten op preventie. Als we problemen vroeg signaleren en als professionals samen optrekken, kunnen we onnodige zorg voorkomen en jongeren helpen op een manier die past bij wie ze zijn.

Met 26 jaar ervaring in zorg en welzijn weet ik wat er werkt in de praktijk, én ook wat vooral níet werkt. Ik wil me inzetten voor:

Ik kan onmogelijk één plek kiezen. Ik wandel vaak met de hond langs de Dommel, daar vind ik rust en ruimte. De voetbalvereniging hoort ook beslist thuis in mijn lijstje; ik voetbal al vanaf mijn jeugd en voel me er altijd welkom. En ik geniet graag van onze gezellige horeca, waar je altijd wel iemand tegenkomt.

Mijn favoriete boek is The Lord of the Rings, dat ik las lang voordat de films uitkwamen. Een magisch verhaal dat een heel genre heeft gevormd.

Mijn favoriete films zijn The Matrix en The Godfather. Twee klassiekers die me altijd blijven boeien.

Mijn muzieksmaak is breed. Elk jaar geniet ik van de Top 2000 aller tijden, maar ik heb ook een zwak voor grunge en metal.

In mijn jeugd ben ik veel verhuisd, in totaal twintig keer, en ik heb drie jaar in Nieuw-Zeeland gewoond. Dat leert je relativeren. En vooral: dat iedereen anders is en dat dat mag.
Het heeft me geleerd om mensen in hun waarde te laten en om de verbinding te zoeken. Misschien komt daar mijn sterke gevoel voor samenleven wel vandaan.
Een andere herinnering vormt me nog steeds: als kleuter had ik een invaljuf, maar ik weigerde naar haar te luisteren omdat ze “niet mijn juf” was. Pas toen mijn ouders het me uitlegden, ging ik akkoord. Blijkbaar zat het er al vroeg in: ik accepteer autoriteit niet zomaar, alleen wanneer het klopt en goed voelt. Dat is later uitgegroeid tot een nuchtere en onafhankelijke manier van kijken naar systemen, besluiten en macht.

Dat we mogen zijn wie we zijn, binnen sociale normen die zorgen dat we prettig samenleven. Dat we naar elkaar omkijken, elkaar respecteren en elkaar niet laten vallen. Dat is hoe ik zelf leef, en dat is ook wat ik onze gemeente gun.