Zorgen
Dank u wel voorzitter,
Ik ben trots dat ik hier uw staten mag toespreken als 24 jarige, en dat ik zelfs mijn eigen zetel heb in deze zaal.
Maar naast dat ik hier met trots sta, sta ik hier ook met zorgen, mijn gehele leven woon ik al in een klein dorpje in het westen van Brabant, Zevenbergschen hoek voor de geografen onder ons. Hoe ouder ik werd hoe minder er te doen was. Het begon met dat 1 van de 2 cafés zijn deuren sloot, maar het duurde niet lang tot ook het laatste kroegje, de bakker en de bus ons kleine dorpje verlieten. Maar niet getreurd we hebben nog wel een friettent.
Voorzitter deze zorgen strekken zich verder dan de grens van mijn kleine dorpje, mijn generatie is opgegroeid in een provincie waar problemen alsmaar vooruit worden geschoven.