Maret Rombout

Beeld: Mario van Loon

Even voorstellen

  • 59 jaar
  • Rotterdam
  • Rhoon – Noord

Ik ben geboren in Rotterdam, opgegroeid in een klein dorp, Maasdam. Sinds 1993 woon ik met mijn gezin in Rhoon.
Mijn basis en hart liggen in de zorg. Gestart als fysiotherapeut van de Haagse Academie voor Fysiotherapie, maar inmiddels al 34 jaar werkzaam als radiotherapeutisch laborant in het Erasmusmc.

Wanneer je werkt met kwetsbare mensen hoor je veel verhalen en je ziet veel schrijnende situaties. Daarom wil ik naast mijn werk altijd tijd en energie over hebben om mensen te helpen kromme dingen een beetje rechter te maken. Of dat nu gaat over iemand in armoede, iemand die vastloopt in (jeugd)zorg of langdurig werkzoekend is.
Ook over kromme dingen in beleid maak ik mij nog steeds druk. Zeker als dit de zorg betreft.

16 Jaar heb ik mij, met wisselend succes, als raadslid, commissievoorzitter en wethouder ingezet in de lokale politiek. De actieve politiek had ik al even achter me gelaten. Maar nu de rechtse politieke partijen een intolerante houding naar medemensen tot geaccepteerd gedrag hebben gemaakt, gaat het weer kriebelen. D66’ers worden tegenwoordig vaak uitgemaakt voor drammers & deugers. Wel, ik zie dat als een geuzentitel om trots op te zijn!

Begin jaren 90 zocht ik een partij die mij paste. Ik kwam uit bij D66 als de partij waar elke stem telt en ieder geluid wordt gehoord. Waar iedereen mag zijn wie ze zijn. Deze democratische waarde was toen al heel belangrijk voor mij. Misschien nog meer dan de inhoud van het program.

D66 vindt niet alleen individuele kansen belangrijk, maar ziet ook het belang van het samenzijn en samenwerken. In buurten, in gemeenten, in het land. En is de uitdaging te groot voor ons land, dan werken we samen met de buren, met Europa. Want niemand kan het alleen.

De wereld een beetje beter maken begint bij jezelf en in je eigen buurt. Albrandswaard is een prachtig dorp waar de dilemma’s net zo groot zijn als in de rest van het land. We willen klein blijven, maar moeten bouwen. We willen iedereen goede (jeugd)zorg bieden, maar hebben beperkte middelen. We willen dat iedereen mee kan doen, maar weten niet iedereen te vinden.
Ik wil graag mijn steentje bijdragen om de juiste keuzes te maken, met respect voor alle uiteenlopende wensen en opvattingen.

Nu het populisme hoogtij viert, sommige politieke partijen hele groepen mensen uitsluiten en het uithalen naar elkaar een normale omgangsvorm lijkt te worden in de politiek, sta ik weer op.
We moeten weer luisteren naar elkaar. In gesprek zijn met elkaar. Juist als de belangen zo ver uit elkaar lijken te liggen.