Marion Geisler

Lokale politiek blijkt verrassend leuk.
Je mogen bemoeien met zaken die je éigen gemeente aangaan, heel boeiend. Iets móeten vinden van hoe die zaken dan geregeld zijn, heel uitdagend. Het samenwerken met je collega’s in de fractie, in de Raad en in het College, bijzonder inspirerend!

Ik kan niet anders zeggen, na mijn eerste periode, dan hoe leuk het is als je als mens op al je kwaliteiten wordt aangesproken als je in de lokale politiek actief bent. En dan doe je dat natuurlijk omdat je achter het gedachtengoed van je partij staat. En als je dan een fractie van een landelijke partij bent, dan is het een extra uitdaging om de vertaalslag te maken van de landelijke partijrichtlijnen naar de lokale omgeving, want dat heeft zo nu en dan niet zoveel met elkaar te maken. Wat landelijk speelt, hoeft lokaal niet nét zo belangrijk te zijn. Maar dat kan wel. Wonen, klimaat en energie, buitengewoon belangrijk, ook lokaal, maar de mobiliteit in de Gemeente Aalsmeer, daar heeft landelijk dan weer niet zoveel mee te maken.
Kortom, wat is er goed voor onze inwoners? En om die reden zijn wij ok de podcast D66 Lokaal gestart. Precies om die reden. En ik ga graag nog een periode door.

Na Frans gestudeerd te hebben in Amsterdam, kwam ik al vrij snel terecht bij IBM, waar ik op veel vlakken actief ben geweest: sales, management, educatie, coach en trainer. Met dat vliegtuig de hele wereld rond waren 30 jaar van leren, energie krijgen, te weinig slapen, allerlei nationaliteiten leren kennen en een wereldwijd netwerk opbouwen.

Ondertussen kreeg ik ook nog twee prachtige zoons die nu rond de dertig zijn. Wat ben ik er trots op wat een mooie mensen die mannen geworden zijn!

Naast mijn werk ben ik altijd blijven studeren. Zo ben ik natuurgeneeskundig therapeute, schoonheids- specialiste, mediator en vertrouwenspersoon geworden. Blijven leren en blijven sporten is volgens mij de beste manier om gelukkig en gezond te zijn. Op dit moment ben ik bezig met een internationale coach certificering
en een specialisatie arbeidsmediation.

En in de lokale politiek is ook veel te leren: als je uit het bedrijfsleven komt, zoals ik, is de lokale organisatie een parallelle wereld, waar ik in ieder geval weinig van wist. Dus genoeg om je hersens aan te scherpen! Vorig jaar had ik de eer om als commissievoorzitter aan de gang te mogen gaan in de Commissie Ruimte, en ook dát was weer een uitdaging. En ook dat was weer verrassend leuk!

Sinds de zomervakantie mag ik fractievoorzitter zijn van onze fractie in de Raad en… ik verval in herhaling… ook dat is buitengewoon leuk. Ik ga graag nog een periode door.

Ik wil mij graag inzetten voor de inwoners van de Gemeente Aalsmeer. Ik wil dat graag doen in lijn met het gedachtengoed van D66, want daar kan ik mij zeer in vinden. Tijdens de laatste Tweede Kamerverkiezingen was ik ook weer verbaasd hoezeer ik het eens was met al datgene wat in het landelijk Verkiezingsprogramma terecht kwam. Kortom, ik wist weer, waarom ik hier was aangesloten. En dan gaat het natuurlijk om Wonen (maar dat wil iedereen), Klimaat
(ik vind dat we daar met Jetten als klimaatminister toch behoorlijke stappen vooruit hebben gezet), maar ook Onderwijs (daar hoor je niemand meer over, terwijl dat wel de basis is van de kenniseconomie is in Nederland waar we allemaal zo trots op zijn).

Als je dat lokaal moet vertalen, dan zeg ik:
* laten we de komende periode veel aandacht besteden aan alternatieve woonvormen en doorstroming op de woningmarkt;
* kom maar op met die 160 nieuwe bomen in de gemeente en laten we er nóg 160 neerzetten;
* laten we trots zijn op het ‘groene’ MBO onderwijs waarmee we in ons bloemendorp onze expertise op het gebied van groen en sierteelt doorgeven aan ‘onze’ kinderen;
* laten we aandacht besteden aan kennis over voeding voor ál onze inwoners, maar speciaal onze kinderen, want dát is de basis voor een gezond gewicht, een gezond lichaam en een gezonde geest. Ik denk dat we veel te weinig van weten van eten en ons dus makkelijk kunnen laten verleiden door alle ongezonde junkfood die in de supermarkten wordt aangeboden.

De haven waar mijn boot ligt. In de winter een buitenaardse plek met dreigende wolken en houten staken die uit het water oprijzen, in de zomer een bruisende plek met lachende mensen die de zomer vieren. En tussendoor doen we onderhoud aan de boot… Ik word er zo blij van als ik op het motortje de haven uit tuf, op zoek naar een plekje om de zeilen te hijsen en een middagje te lummelen op het water en te genieten van het zonnetje en goed gezelschap.

Dat heb ik niet. En ik lees niet meer. Ik luister. En spreek in.
Sinds ik een opleiding tot stemacteur heb gedaan lees ik niet meer. Ik luister naar hoe andere stemacteurs boeken inspreken. Hoe zij klemtonen leggen, hoe zij spanning in het verhaal brengen, of rust. Ik ben nu bezig in een Noorse trilogie, en o, man, wat leest die man dat prachtig voor! Zo wil ik het ook kunnen. Dus hup… nog een boek! Ik heb er inmiddels al een stuk of 80 ingelezen, dus ik moet nog even. Na mijn opleiding als stemacteur ben ik bij Radio Aalsmeer de nieuwsberichtjes gaan inlezen en heb ik daar ook mijn eigen radioprogramma Verhalenderwijs, waar ik boeken voor kinderen live voorlees (doelgroep einde basisschool, brugklas). Ik lees ook bij Dedicon, een stichting die audioproducten maakt voor mensen met een leesbeperking (blinden, slechtzienden, dyslecten) en via Stichting Passend Lezen. Daar heb ik het vak geleerd en daar lees ik niet alleen luisterboeken in, maar ook kookboeken, studieboeken en prentenboeken/fotoboeken. En sinds vorig jaar ben ik nu ook te beluisteren op Storytel.

Mijn kinderen natuurlijk. Daar begint en eindigt bijna ieder antwoord mee. Waar ben je trots op? Waar doe je het voor? Van wie houd je het allermeest? (Sorry, rest of the world…) Maar, in dit verband, was ook mijn beëdiging als Raadslid, bijna 4 jaar geleden buitengewoon bijzonder. O ja, en de dag dat ik mijn eigen huis kocht, al werd dat een beetje overschaduwd door de scheiding. Twee keer in een kop-staart
botsing zitten op ongeveer dezelfde tijd en hetzelfde stuk snelweg, dat was heel bijzonder!

Ik heb een Museumjaarkaart, omdat ik musea wil ondersteunen, net zoals ik een digitaal krantenabonnement heb. Maar aan die dingen kom ik alleen in de vakanties toe. Wel doe ik veel aan stijldansen. Vier avonden in de week. En wedstrijden. Ik was 14 toen ik voor het eerst naar dansles ging. Ik ben van de leeftijd dat het bij je opvoeding hoorde en dus gingen er veel en was het heel gewoon. Dat is nu niet
meer. Maar ik vind het heerlijk. En ben er pas ook weer achter gekomen hoe belangrijk dans in mijn leven is. Ik ga dus wel veel naar dansvoorstellingen, van allerlei soort. In de tijd dat de kinderen klein waren deed ik aan Flamenco dansen. Dat is ook prachtig. Maar stijldansen heeft, blijkt, toch mijn voorkeur.