Inclusie

We leven in een maatschappij die zeer divers is, qua afkomst, geloof, geslacht, achtergrond en zeker ook qua mogelijkheden en beperkingen. In basis hebben wij allemaal dezelfde rechten, die zijn vastgelegd in onze grondrechten. Met die rechten kunnen wij allemaal in vrijheid leven.

In 2016 is er een VN verdrag geratificeerd, het VN verdrag “handicap”. Dit verdrag sprak uit dat mensen ‘met een beperking’ gelijke rechten hebben als mensen zonder beperking.

Als je uitgaat van een diverse samenleving met alle mensen die allemaal dezelfde rechten hebben, is zo’n verdrag dan niet erg raar? Het antwoord is tweeledig; Ja het is raar, en nee, want het was en is enorm nodig!

D66 spreekt hardop uit: “Laat iedereen vrij maar niemand vallen”
We leven in een maatschappij waarin iedereen in vrijheid moet kunnen leven, mensen gelijke kansen en mogelijkheden moeten krijgen. Een maatschappij die ‘inclusief’ is. Niemand wordt buitengesloten, iedereen is vrij en we laten niemand vallen.
Als je kijkt naar de fase waarin we nu zitten dan zijn we op de goede weg, maar nog lang niet inclusief!

We passen aan, we zorgen voor wat extra’s voor degene met een beperking als hij of zij erom vraagt, we regelen het voor iedereen die niet mee kan doen als er aanleiding voor is.

Dat is mooi, want er is bewustwording en aandacht voor onze diverse samenleving. Er is echter meer te doen!

Want de werkelijke inhoud en betekenis van inclusie is mee kunnen doen, op je eigen moment, op je eigen manier, zonder extra hulp, begeleiding of ondersteuning, eigen regie en zonder dat je dat wordt gegund.

Inclusie is een visie

Inclusie is geen eindpunt, geen project en geen opgave. Inclusie is een visie, een denkgedachte. Inclusie betekent bouwen aan een samenleving die in basis zo is gebouwd dat iedereen die dat wil, kán meedoen.

Inclusie is de bewustwording van die diversiteit, en in basis meenemen wat nodig is, voor iedereen, om te kunnen dansen op een feest.

Inclusie is niet het denken in doelgroepen en beperkingen, en regelen van extra zaken voor iedere doelgroep apart. Ongeacht je beperking, uitdaging of hindernissen, we werken aan een maatschappij waarin uiteindelijk niemand meer tot de doelgroep van het VN verdrag “handicap” zal behoren. We werken aan een maatschappij waar we maar één verdrag zullen hebben, wat voor iedereen geldt en waar iedereen gelijke rechten heeft.

Lokale inclusie

Wat vraagt dat van ons als gemeente?  Het vraagt een continu bewustzijn, het vraagt een visie op hoe we met diversiteit om willen gaan. Als gemeente moeten we voorwaardenscheppend zijn, alles zo regelen dat het in basis inclusief is.

Wat we in ieder geval niet moeten doen is ‘pleisters plakken’, voor iedere doelgroep niet zich nu exclusief voelt een circus gaat optuigen. Voor speciale doelgroepen, speciale dingen regelen, op speciale momenten. Dus hoe leuk zo’n prikkelarme kermismiddag ook is; het is niet inclusief. Naar de kermis kunnen gaan op ieder moment wanneer je dat zélf wilt, dát is inclusief.

Mensen gevangen houden in sociale stelsels is allesbehalve inclusief. Omvangen door regelingen, toeslagen en tegemoetkomingen heeft niemand meer de vrijheid om zijn of haar leven in te vullen zoals hij of zij dat zelf wil.

Kortom; haal inclusie als onderwerp van de agenda, borg de visie en denkgedachte in alles wat je doet en de wereld zal veranderen!

Stapje voor stapje wordt onze gemeente voor iedereen een leven in vrijheid en keuzes, waarbinnen we niemand laten vallen.