Bestrijd armoede en bevorder kansengelijkheid.

Ondanks goede plannen, uitgestoken handen en tal van positieve projecten is de armoede uit onze gemeente nog niet verdwenen en krijgt niet ieder kind dezelfde kansen. Om armoede-overdracht van ouder op kind te kunnen doorbreken, moeten we eerst herkennen en signaleren in welke huishoudens er sprake is van armoede. Mensen melden dit zelf niet zo snel, omdat armoede vaak als een persoonlijk falen wordt ervaren en dat dus liever niet aan hun omgeving laten merken.

Hoe langer je wacht met een probleem aangeven, des te moeilijker het is om het op te lossen. Praat niet over mensen maar mét mensen. Probeer samen tot goede oplossingen te komen en luister naar waar mensen echt behoefte aan hebben. Grijp in ieder geval zo snel mogelijk in, altijd in overleg met de mensen die het betreft zelf, om langdurige armoede te voorkomen of doorbreken. 

Kansengelijkheid kan pas realiteit worden als iedereen de kans kan grijpen om actief mee te doen in de samenleving. Onderwijs en werk spelen daarbij een grote rol. Wij denken dat scholen en de WIJ-teams hierbij een belangrijke signaleringsfunctie hebben. Uitzichtloze armoede maakt dat mensen de moed verliezen, stress ondervinden en fysieke problemen krijgen. Zo raken mensen in een negatieve spiraal waar ze maar moeilijk op eigen kracht weer uit komen.

Armoede gaat daardoor vaak hand in hand met andere problemen, zoals schulden, werkloosheid, analfabetisme en gebrek aan digitale vaardigheden. Het is de taak van de gemeente om mensen in rustig vaarwater te brengen, zodat ze de rust vinden om zelf hun eigen koers weer te kunnen bepalen. Zorg dat mensen die in armoede leven, de juiste ondersteuning krijgen, zodat ze de rust krijgen om weer op te staan en concrete stappen te zetten.

Armoedebestrijding vraagt om een lange adem, dat is bekend. Mensen moeten kunnen rekenen op langdurige ondersteuning, aandacht zo lang als nodig is, want we laten niemand vallen.

Brugfunctionarissen op scholen hebben een belangrijke rol, waaronder het signaleren en bespreekbaar maken van armoede in gezinnen. Door samen te werken met de wijkteams is het mogelijk om ouders te helpen en ondersteunen om problemen op te lossen en verder afglijden te voorkomen. Daarin zijn buurthuizen ook essentieel. Hier kunnen mensen elkaar ontmoeten en advies krijgen van ervaringsdeskundigen. Buurthuizen en buurtbibliotheken kunnen laagdrempelige cursussen en opleidingen aanbieden om taalachterstanden tegen te gaan en mensen te helpen om digitaal vaardiger te worden. 

Om kinderen in gezinnen die onder de armoedegrens leven dezelfde kansen te geven als hun leeftijdsgenoten en te laten meedoen aan activiteiten op school, sport en cultuur biedt de gemeente al de nodige regelingen aan. Wij willen dat de gemeente deze regelingen duidelijker en beter toegankelijk maakt.

Bijvoorbeeld door in de wijken en dorpen samen te werken met de buurthuizen. Om onderwijsachterstanden te voorkomen bij leerlingen in het basis- en voortgezet onderwijs is de Rijke Schooldag van essentieel belang. Als scholen dit nog niet aanbieden, is het absolute minimum dat deze leerlingen dan op andere wijze gratis huiswerkbegeleiding krijgen aangeboden.

Leven met schulden is onnoemelijk zwaar en uitzichtloos. De gemeente heeft al de nodige stappen gezet om de schuldhulpverlening te verbeteren. Maatwerk is geboden, want iedere inwoner is weer anders. Fouten maken is menselijk en wij vinden het belangrijk om mensen nieuwe kansen te geven.

Daarom willen we dat de gemeente handelt op individueel niveau en dat ambtenaren oog blijven houden voor de verschillen tussen mensen en voor de menselijke maat. Bovendien, zoals gezegd, is het van essentieel belang om tijdig in te grijpen in geval van schuldenproblematiek om erger te voorkomen.

Als gevolg van de Toeslagenaffaire is het vertrouwen in de overheid flink geschaad. Dat vertrouwen moeten we terugwinnen. De overheid moet de hand in eigen boezem steken en niet langer uitgaan van burgers als mogelijke fraudeurs, alleen vanwege hun postcode of achternaam.
Wantrouwen leidt alleen maar tot meer ellende, zoals het te laat aanvragen van hulp door mensen die onder de armoedegrens belanden. Je wilt juist dat de mensen zo snel mogelijk aangeven wat ze nodig hebben en welke oplossingen mogelijk zijn om ze uit te problemen te helpen of houden. Bijscholing, omscholing en stages zijn maar een paar manieren om mensen weer perspectief te bieden.