Stoeien en
ravotten

tekst Jan Vincent Meertens
foto Jantje Beton

De bron van zijn grote maatschappelijke inzet ligt in een jeugd ‘die anderen moeilijk mogen noemen, maar het is wat het is’. Hij beschreef zijn levensgeschiedenis en levensvisie in het boek Bezielde beschaving: allesbehalve een multicultureel drama (2017). “De kernboodschap van het boek is dat we elkaar als mensen nodig hebben. Thuis was het niet makkelijk, zeker niet. Een mix van vluchtelingentrauma, ouders gevlucht uit Suriname, de handicap van mijn moeder. In de Nederlandse samenleving hebben we uitsluiting en racisme ervaren. Armoede, huiselijk geweld en een vechtscheiding. Een flinke cocktail. Ik heb veel geleerd en ben als mens gegroeid. De ellende kon ik gelukkig aan en het heeft me gevormd tot wie ik nu ben.” 

Door de vele verhuizingen moest Ensberg-Kleijkers zich vaak aanpassen. Nieuwe vrienden maken en op zoek gaan naar een nieuwe plek om te spelen. “Vijf basisscholen heb ik versleten. En ik heb ervaren hoe anders het buitenspelen is op verschillende plekken. In Oude-Tonge was het geweldig om in de natuur te kunnen ravotten, maar in Leiden-Noord werd ik doodongelukkig van het beton om mij heen. Daar vluchtte ik naar een fantastisch mooie speeltuin, de Merendroom.” Het is een van de speeltuinen die hij nu, als voorzitter van de aan Jantje Beton gelieerde branchevereniging voor speeltuinen en kindervakanties (LOS), mag vertegenwoordigen. “Jantje Beton komt op voor kinderen die spelenderwijs het leven en daarmee zichzelf kunnen ontdekken. Het gaat om lijf, geest en interactie met andere kinderen. Buitenspelen levert fantastische herinneringen op waar je later op een positieve manier op terugkijkt. Een goede jeugd is de basis voor de rest van je leven. Daar bouwen we evenwichtige individuen en burgers van, die het maximale uit zichzelf en uit de samenleving halen.”

Ensberg-Kleijkers was in het verleden in verschillende functies actief voor en in het onderwijs. Onder meer in Midden-Brabant, als voorzitter van Stichting Biezonderwijs. “Met 1.800 prachtige kinderen met een ondersteuningsbehoefte. Die verdienen het beste onderwijs dat wij te bieden hebben. Een van de onderwerpen waar ik mee te maken had was de verbinding met de vrije tijdssector. Dat raakt me in het bijzonder; mijn moeder had een beperking en ging naar een dagbesteding. Vaak ging ik mee en heb gezien dat het echt een eiland was. De mate van exclusie werd steeds groter naarmate mijn moeder zieker werd. Ik was daardoor heel gemotiveerd om te kijken hoe we het speciaal onderwijs minder exclusief konden maken. En juist meer konden verbinden met het reguliere onderwijs.” 

Bij Jantje Beton doet Ensberg-Kleijkers eigenlijk hetzelfde: kinderen in hun eigen buurt, in een voor iedereen toegankelijke en bespeelbare speeltuin, elkaar te laten ontmoeten. Ook in de rest van ons Koninkrijk, zoals op Bonaire. “Daar hebben we zo’n mooie speeltuin gebouwd. Veel kinderen daar hadden nog nooit zoiets moois gezien. Ze vroegen zich af of ze daar wel mochten spelen. Mag ik hier wel zijn? Is dit voor mij bedoeld? Die voelden zich niet waardig om in die speeltuin te spelen. Zo hebben we die kinderen gelijkwaardigheid met andere delen in het Koninkrijk gegeven en een plek waarin ze op hun eigen manier zichzelf kunnen ontdekken.”

Een rode draad in het leven van Ensberg-Kleijkers is verbinding. “Hoe je het ook bekijkt, mensen zijn sociale dieren. En daar waar je individuele vrijheid geniet heb je ook de vrijheid met elkaar iets moois te maken van het leven. Ik vind die balans tussen het sociale en liberale belangrijk. Ik geloof dat de mens een grotere taak heeft dan hedonistisch voor zichzelf te leven. Iedereen heeft ook de verantwoordelijkheid te leven voor de planeet.” Hij volgde Jan Peter Balkenende op als voorzitter van de Stichting Maatschappelijke Alliantie waarin bedrijfsleven, filantropie en overheid elkaar versterken rondom opgaven waar collectieve kracht nodig is. Allianties die samen met de doelgroep werken aan innovatieve, schaalbare oplossingen en aanbevelingen voor systeemverandering. “Een concreet voorbeeld is de onderwijsalliantie waar bedrijven als de ING en Deloitte samenwerken met schoolbesturen en vrijwilligersorganisaties, zoals Jantje Beton, om te zorgen dat kinderen echt dezelfde kansen krijgen en die goede start voor de rest van hun leven kunnen maken.”

Die verbindende houding is belangrijk voor ons land en de kracht van D66. “Het helpt niet om taal uit te slaan die niet verbindend is. De reden dat D66 zo goed als uitgesloten is in 12 provincies is daar ook het gevolg van. Heel stevig op 2030 inzetten en een partij als BBB op voorhand al uitsluiten, helpt niet. We moeten er samen uitkomen en fors inzetten op de onderliggende waarden. Ik hoor hardwerkende biologische boeren zeggen dat D66 er niet voor hen is. GroenLinks wel. GroenLinks was voorheen dogmatisch en D66 pragmatisch, maar de rollen lijken omgedraaid.”

Ensberg-Kleijkers was formateur voor het college van B&W in Culemborg. Als ambassadeur van Het Nederlands Genootschap van Kinderburgemeesters (NGKb) zorgde hij ervoor dat de stem van het kind gehoord werd in de stad. Elk hoofdstuk van het bestuursakkoord begint met uitspraken van kinderen. “We zijn dienstbaar aan de kinderen voor de toekomst van onze stad en van ons land. Dat moet centraal staan in ons denken over de samenleving.” ■