TOEN, NU EN MORGEN: WIJ ZIJN EUROPA ! 

Voor sommigen bleek het Verenigd Koninkrijk een wolf in schaapskleren. Vooral tijdens de regering van Margaret Thatcher nam Engeland afstand van het einddoel van  Europese integratie. Met specifieke Britse uitzonderingsregels was het “Euroscepticisme” geboren.

Uiteindelijk werden In 1993  alle Gemeenschappen met het Verdrag van Maastricht samengevoegd tot één Europese Unie, geleid door de Europese Commissie, de Europese Raad en het Europarlement. Vandaag, na de Brexit, bestaat de EU uit 27 lidstaten en de wachtkamer zit nog vol!

20 jaar geleden kwam de grootste uitbreiding. In één keer traden 10 voormalige Oostbloklanden toe.  Vooral solidariteit, democratisering en  veiligheid van deze landen na jaren van Russische overheersing waren hierbij doorslaggevend. Snel bleek echter dat zoveel landen met vaak andere waarden en toekomstvisies besluitvorming bemoeilijkten. Bepalingen van het  Europees verdrag van de rechten van de mens kwamen onder druk te staan. Het einddoel van Europese éénwording verdween steeds meer naar de achtergrond. Ook in Nederland, voorheen juist de grootste voorstander van Europese integratie!

Toch is in al die jaren veel bereikt. Denk bijvoorbeeld aan het Europese hof van Justitie,  Europol, richtlijnen voor  minimumloon en het tegengaan van alle vormen van discriminatie.

Onze huidige welvaartstaat hebben we te danken aan de EU. Voordelen van de EU zijn voor veel mensen vooral terug te zien in het dagelijks leven, zoals vrij reizen binnen Europa, in de meeste Europese landen kunnen betalen met de Euro, erkenning van diploma’s en vrije vestiging. Nadelen en klachten komen vaak voort uit regelgeving,  bureaucratie en gebrek aan democratie.

Regelgeving komt op veel gebieden op Europees niveau tot stand, maar nooit zonder deelname van onze eigen regering en parlement. Te vaak wordt een “lastig” besluit verweten aan “Europa”, terwijl een gunstige maatregel wordt gepresenteerd als “Haags”.  

In het laatste decennium is het accent verschoven naar milieubeheer en de energietransities. Natuurbescherming, strenge richtlijnen op  chemische toevoegingen aan voedsel en bestrijdingsmiddelen om de gezondheid te beschermen, het terugdringen van CO2 en stikstofuitstoot zijn leidend. Een energieneutraal Europa in 2050 is het doel en dat alles doen we in Europees verband.

De strijd om klimaatverandering beheersbaar te maken is niet iets waar Nederland of zelfs de Europese Unie alleen het verschil kunnen uitmaken. Maar we kunnen en moeten wèl ons aandeel daarin leveren en  onze verantwoordelijkheid nemen.  We moeten samen werken aan onze toekomst, in de EU en de wereld van morgen.

Nanne Roosenschoon