Geschreven door Jos van Oyen, onder persoonlijke titel

Het bestaansrecht van Israël staat voor mij niet ter discussie. De Nazi’s hadden een plan om alle joden in de hele wereld uit te moorden. Een strijd om hen volledig te vernietigen, gebaseerd op racisme en religie. Dat werd de ‘Endlösung’ (eindoplossing) genoemd. In de tweede wereldoorlog richtten ze daarvoor concentratiekampen in, waar de joden (en andere groepen mensen die als minderwaardig werden beschouwd) werden verzameld en op transport gezet naar vernietigingskampen. Daar werden zij om het leven gebracht. Nog steeds worden we hieraan herinnerd met films, documentaires en herdenkingen.

De verschrikkingen van deze oorlog, tezamen met vele andere voorbeelden uit de geschiedenis van jodenvervolging, waren voor de internationale gemeenschap aanleiding om in het Midden-Oosten een gedeelte van het gebied, vanouds bekend als Palestina, aan de joden toe te wijzen als hun toekomstige eigen land. Daar werd in 1948 de joodse staat Israël gevestigd. Een besluit vanuit de beste bedoelingen. Een land waar joden vrij zouden kunnen zijn van haat en vervolging.

Er werd daarbij te gemakkelijk vanuit gegaan dat de arabische mensen die daar ook al sinds mensenheugenis woonden, ófwel vreedzaam zouden kunnen samenleven met de nieuwe joodse bewoners, of zich zouden terugtrekken in andere nabijgelegen gebieden. Goede afspraken werden er niet over gemaakt. Verzuimd werd om tegelijk ook een afzonderlijke Palestijnse staat aan te wijzen en in te richten.

De werkelijkheid heeft zich anders ontwikkeld dan gehoopt. In de situatie van vandaag is de staat Israël uitgegroeid tot een militaire dictatuur, die zich beroept op de religieuze- en raskenmerken van haar bevolking. Daarmee rechtvaardigt zij de onderdrukking van arabische inwoners. Rechtvaardigt zij de annexatie van nieuwe gebieden op de Westelijke Jordaanoever. Rechtvaardigt zij de bezetting van Gaza. Rechtvaardigt zij de inrichting van Gaza als – laten we het maar gewoon zeggen – een vernietigingskamp. Rechtvaardigt zij het wegvagen van Gaza als een Endlösung. Rechtvaardigt zij claims op andere gebieden in haar omgeving.

Het is bitter te moeten constateren dat de Israëlische staat geleid wordt door een regering die de methoden van de Nazi’s kopieert. En bitter dat haar eigen bevolking te weinig afstand neemt van een strijd die gebaseerd is op ras en religie, wat ook de drijfveer is achter antisemitisme. Israël was ingericht als een rechtsstaat, maar van rechtsstatelijkheid is in haar optreden bitter weinig meer over, alle retoriek ten spijt.

Jos van Oyen
Raadslid D66 Heusden