De keuze om toevlucht te zoeken is geen lichtzinnige beslissing voor een avontuurlijke reis; het is eerder een noodzaak wanneer de enige andere optie de dood is.
Nederland deelt de last van vluchtelingen met vele andere landen. Als Syriër kan ik getuigen van de gastvrijheid die Syrië bood aan vluchtelingen lang voor de revolutie van 2011. Syrië opende niet alleen de deuren van het land, maar ook van huizen en deelde voedsel en levensonderhoud. We noemden hen geen vluchtelingen, maar gasten, uit respect. Syrië opende zijn deuren voor Circassische, Armeense, Palestijnen, Irakezen, Libanezen gasten (vluchtelingen).
Ieder vluchtelingenverhaal is als een ongeschreven roman, gevuld met drama, vastberadenheid en hoop. De gemeenschappelijke draad is de zoektocht naar een waardig leven, een zoektocht die niet ophoudt bij landsgrenzen.
Zoals velen al weten, staat ons dorp binnenkort voor de opening van een opvangcentrum voor asielzoekers. Het is begrijpelijk dat veel Bunnikers enthousiast zijn om als vrijwilligers een rol te spelen. Echter, dit betekent niet dat er geen bezorgdheid wordt geuit door sommige inwoners over de komst van een dergelijke opvang in ons dorp.
Het is belangrijk om te benadrukken dat asielzoekers geen criminelen zijn. Als er angst heerst, nodig ik iedereen uit om met hen in gesprek te gaan en het zelf te ervaren. Deze mensen zijn op zoek naar veiligheid die een kans verdienen om bij te dragen aan onze gemeenschap.
Ammar Younes,
D66