Een vergelijking
Ik ben op zoek naar een andere baan.
Het moet natuurlijk inhoudelijk een baan zijn die bij me past, maar er
zitten ook nog wel wat andere voorwaarden aan. Het salaris moet goed genoeg zijn, want ik moet ook de vaste lasten kunnen betalen en de boodschappen. En heel menselijk, ik wil er financieel op vooruit gaan zodat ik nog wat extra’s heb. Want ik heb ook de verantwoording over mijn kinderen, wil ze dus ook
wat leuke dingen kunnen bieden, dagjes weg bijvoorbeeld en vakanties. En ze kunnen ondersteunen bij hun ontwikkeling.
Naast het financieel plaatje, moet het dan ook passen in de uren en in de tijden die passend zijn bij de agenda van mijn kinderen.
En ik heb nog meer wensen: het moet bijvoorbeeld binnen een straal van zoveel kilometer van mijn huis zijn, zodat ik niet heel veel tijd kwijt ben aan het reizen. Wat overigens dan ook weer bijdraagt aan duurzaamheid. Niet zozeer mijn eigen belang maar is wel erg belangrijk voor het klimaat en het milieu.
Wanneer ik de juiste vacature heb gevonden stuur ik een sollicitatiebrief en stel ik mij voor, maar laat ik ook weten wat ik voor hun kan bijdragen. En met resultaat, ik mag op een oriënterend gesprek komen. Het is een goed gesprek waarin we beide ook verwachtingen naar elkaar uit hebben gesproken.
Reden om met een eerste voorstel te komen.
Overigens moet ik jullie wel even vertellen dat ik dit niet aan mijn huidige werkgever heb verteld, want dat gaat onrust geven en ik weet nog niet waar het toe leidt. Ik heb het alleen aan mijn beste vriend verteld met de vraag ook voorzichtig te zijn met de informatie, want voor hetzelfde geldt gaat een ander met die baan er vandoor of zegt mijn werk, als je toch zoekend bent dan zoeken wij wel een ander.
Het eerste voorstel dat ik krijg van mijn mogelijk nieuwe werkgever ziet er prima uit en wij gaan weer het gesprek aan. We onderhandelen nog wat over anterieure voorwaarden. Dus wat extra vrije dagen, de
verantwoordelijkheden. De vergoeding voor reiskosten, maar ook telefoon van het bedrijf en dat soort zaken.
Voor de transparantie meld ik nu op mijn werk wel dat ik om mij heen aan het kijken ben. Even polsen hoe zij zullen reageren ook.
We komen er uit en zoals het hoort, volgt er dan een contract. Hoewel ik zelf best wat ervaring heb, vraag ik toch even of mijn financieel adviseur mee kan kijken. Hij heeft meer expertise dan ik. Hij kijkt al mijn hele leven mee met deze formele beslissingen. Hem heb ik uitgekozen op waar hij voor staat, zijn kennis, maar ook zijn integriteit en betrouwbaarheid. Ook al ben ik het niet altijd met hem eens en hij niet met mij. Maar zijn feitelijke feedback is altijd goed en objectief.
Hij stelt nog een paar wijzigingen voor die ik terugkoppel. Een en ander wordt aangepast, maar niet alles kan. Omdat het bedrijf deze functie belangrijk vindt en ook zeker wilt weten dat ik de goede ben, investeren zij in een assessment sessie met een extern bureau. Om zeker ervan te zijn of ik wel match.
Inmiddels weten al meer mensen om mij heen waar ik mee bezig ben. En krijg ik gevraagd en ongevraagd allemaal meningen en ideeën over het bedrijf, verhalen die anderen ooit gehoord hebben over dit bedrijf, de functie en de impact op de veranderingen voor mij en mijn gezin. En zelfs suggesties die helemaal niets meer met deze nieuwe baan te maken hebben, maar gaan over het gedrag van mijn nieuwe werkgever in het verleden. En wildvreemden die mij gaan bellen en zonder mij te kennen of te weten om welke baan het gaat, wel weten dat ik dit vooral niet moet doen. Uit al deze meningen Moet ik de feiten er nog even uithalen die ik kan mee nemen in mijn overwegingen. Maar meningen en vlugge oordelen zijn sneller gevormd, dus het is zeer goed filteren op de feiten.
Na die filtering lijkt ook dit er goed uit te zien, maar het contract en de
bijbehorende zaken krijgen juridisch toch nog wel wat meer vorm dus ik vraag voor de zekerheid toch ook nog even een jurist gespecialiseerd in arbeidsrecht. Ik kies deze zelf uit, maar het bedrijf wil de kosten wel voor mij betalen.
Uiteindelijk liggen alle feiten op tafel want ook de jurist ziet geen
onvolkomenheden en zegt zelfs dat het bedrijf meer doet dan dat er
juridisch verplicht is. Of ik het doe dat is dan uiteindelijk mijn persoonlijke keuze. Maar de voorwaarden welke ik heb gesteld en welke wettelijk verplicht zijn zien er goed uit. Dit geldt voor mij, of voor wie dan ook, die op deze functie zou solliciteren.
Waar ik over moet beslissen is uiteindelijk het contract wat voor mij ligt. Ik hoef niet te beslissen over de contracten met andere collega’s. Ik hoef ook niet te tekenen voor de wettelijke verplichtingen in het bedrijfsbeleid. Ik zal dus moeten tekenen voor een onderdeel, in het geheel. Het is wel een belangrijk onderdeel, want zonder personeel kan de bedrijfsvoering niet worden uitgevoerd.
Maar bestuur en collega’s op mijn huidige werk, wees gerust. Dit is Metafoor.
Met dit voorbeeld probeer ik een vergelijk te maken over het verlopen van een proces in vergelijk met het proces rondom de wijziging van het bestemmingsplan van Trekkersveld IV.