Mijn laatste bijdrage voor D66 Stichtse Vecht

Zoals John Lennon zong:
“Het leven is wat je overkomt, terwijl je andere plannen maakt.”
 
Na een grote verandering in mijn persoonlijke situatie, moet ik eerder dan de bedoeling was afscheid nemen als raadslid.
Zoals de meeste van jullie weten verhuis ik naar Midden-Frankrijk, en dat is buiten onze gemeentegrens. Dus raadslid zijn zit er dan voor mij niet meer in.

Ik heb nooit een maidenspeech gehouden en dat ga ik nu ook niet doen. Maar…. Als ik een maidenspeech had gehouden, was deze gegaan over mijn levensmotto “Autonomie in verbondenheid”. Het is dus niet gek dat ik bij D66 terecht kwam. Het is, in andere woorden: “Laat iedereen vrij, maar niemand vallen”.
 
Autonomie in verbondenheid. Twee woorden die voor mij onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Ieder mens is autonoom. Heeft eigen gedachten, wensen, dromen en doelen. Ieder mens is ook verbonden. Met een gezin, een gemeenschap, een vereniging, werk, of zoals hier, met de gemeenteraad.

Het moment voor mij om de politiek in te gaan, was de periode dat autonomie, zeg maar het liberale, in onze samenleving de overhand kreeg over de verbondenheid, zeg maar het sociale. Het ‘ieder voor zich’ denken leidde tot polarisatie. We raakten begrip voor ‘andersdenkenden’ kwijt. Terwijl begrip volgens mij het sleutelwoord is voor een prettige samenleving waarin je autonoom en verbonden mag en kan zijn. Als je begrijpt waarom iemand anders denkt dan jij, dan kan je daar ook beter begrip voor opbrengen.
 
Begrip opbrengen betekent dan niet dat je het eens hoeft te zijn, maar dat je open staat voor de ander en het gesprek aangaat. Want begrip is een wederkerig proces. Tussen ons als politieke partijen, maar zeker ook als de Raad in relatie met onze inwoners. Alleen als je begrip hebt voor elkaars standpunten kan je vertrouwen opbouwen. Ik hoop dat ik in mijn periode als raadslid hier een steentje aan heb bijgedragen.

Begrip was en is ook de basis van deze coalitie. We zijn het niet op alle punten eens, maar omdat we begrip hebben voor onze verschillen en van elkaar begrijpen waar deze vandaan komen, hebben we met elkaar het stevige fundament kunnen bouwen. Ik ben er dan ook trots op, dat ik hierbij aan de basis heb gestaan en hieraan heb mogen deelnemen.

Dit klinkt allemaal heel theoretisch, daarom een korte anekdote over begrip in de praktijk.

Voor een commissievergadering stonden de tractoren hier voor de deur van de Raadszaal. Na afloop van de vergadering stond ik met een aantal boeren buiten te praten, totdat er een vroeg van welke partij ik was. D66 dus. Zijn antwoord: ‘Met D66’ers kan ik niet praten.’ En dat terwijl we al 20 minuten een goed gesprek hadden. Dat vond hij eigenlijk ook wel.
Hij nodigde mij uit om die zaterdag naar een bijeenkomst te komen die zij samen met LTO hadden georganiseerd. We waren daar met raadsleden van verschillende partijen en hebben goede gesprekken gehad met hem, zijn collega’s en een vertegenwoordiger van LTO.

Lang verhaal kort…. Begrip voor elkaars situatie heeft uiteindelijk geleid tot de Boerentafel, waarbij de gemeente en de boeren regelmatig met elkaar in gesprek zijn. De boeren weten zo waar het probleem bij de gemeente zit en de gemeente weet waar het probleem bij de boeren zit. Door met elkaar in gesprek te zijn wordt hier gezamenlijk naar oplossingen gezocht.

Tot slot. Ik ga hier niemand persoonlijk bedanken. Ik wil wel graag mijn dank en waardering uitspreken naar alle medewerkers van deze gemeente die het mij mogelijk hebben gemaakt om mijn taak als raadslid zo goed mogelijk te vervullen. Dank ook aan de inwoners en de leden van D66 Stichtse Vecht voor hun vertrouwen.
En natuurlijk dank aan collega raadsleden en niet te vergeten de commissieleden voor de fijne samenwerking, goede discussies en bovenal jullie begrip.
 
Tot zover. Rest mij alleen nog een welgemeend ‘au revoir’.